به شهادت تاریخ تا اوایل قرن نوزده، مسئله اسیران جنگی بیشتر از طریق کشتن و فروختن و برده گرفتن حل می شد. در کشورهای اسلامی، بردگی اسیران مرسوم بود. در اعلامیه ای از حاکم تریپولی، در آوریل ۱۸۱۶ آمده در صورت جنگ با هر قدرت اروپایی، هیچ یک از اسیران جنگی به بردگی نخواهند رفت و با تمام زندانیان به عنوان اسیر جنگی، با انسانیت تمام رفتار خواهد شد و مبادله آنها طبق رویه اروپاییان در موارد مشابه انجام می شود و در پایان مخاصمات، اسیران بدون گرفتن فدیه و جریمه به کشورهایشان عودت داده خواهند شد.»
ت دولتهای غربی در مقابل امپراتوری عثمانی، تلاش برای تخفیف شرایط رفتار با اسیران و یا الغای بردگی بود. البته رویه جدید چندان مورد رضایت سلطان عثمانی نبود و به همین جهت در ژانویه ۱۸۲۴ از سوی حاکم تونس اعلامیه ای منتشر گردید که طی آن وی متعهد شد که برخلاف دستورات سلطان عثمانی … اگر در آینده هر برده مسیحی یا یونانی به اینجا آورده شود، نه آنها را خواهیم فروخت و نه به کسی اجازه می دهیم آنها را خریداری نماید، بلکه تا برقراری صلح، از آنها به عنوان اسیر جنگی نگهداری می کنیمو آنگاه آنان اسیران ما و ما هم اسیران آنان را بدون فدیه بازگشت خواهیم داد.»
نماینده ایساو در امریکا مرکزی؛ جنوبی ؛ لاتین و کانادا منصوب شد
اسیران ,جنگی ,بردگی ,صلح ,تمام ,بلکه ,اسیران جنگی ,اعلامیه ای ,به عنوان ,عنوان اسیر ,بدین معنی
درباره این سایت